All dynasties come to an end (Why not political dynasties?)

All dynasties, small to large, little control to very powerful one's, they all had a start, peak and an end.

Take the case of mighty Mogul dynasty who ruled over a larger portion of Northern India. They had a beginning with Babur. Their real growth came with Akbar at the helm. The kingdom saw a peak with Taj Mahal being built in the times of Shah Jahan. After Aurangzeb, it began to lose out steadily and came to end.

Look at Vijayanagar empire who ruled entire South India. It had a humble beginning with Hakka-Bukka. To reach its peak, it had to wait till its 19th king Sri Krishnadeveraya. Their 21st king was their last king as they lost out in a war and their capital got ransacked and burnt.

Glancing though pages of history, you will see many kingdoms getting born, rising and coming to an end to give way for another. Though the time periods they lasted were different, the underlying reasons for the change in direction are very much common for all of them. There has to be need for a change and an opportunity at the moment for a new kingdom to be born. A king is a product of the times he represents. And then to build on it and expand the kingdom, it requires different skills. An able king can expand its solid base already built and take its glory to new heights. That is when the problems begin to arise, bigger the kingdom larger the share of problems too. It would take smart and able king to be at helm to keep the kingdom intact. A weaker prince coming to power, who neither has the foresight of those built the kingdom nor the burning ambition and skills to keep it going, will find the problems he has to face are beyond his capacity. Then the events will take drastic turns. The loyalty base for the current king shrinks rapidly. Enemies rise and become powerful. A new kingdom arises on the ashes of the old one.

Let us take a look at political dynasty ruling India. Nehru who discovered modern India and ruled it as PM for a longer period, trained and promoted his daughter Indira into politics. Indira had grit and a strong determination to rule. Though she wanted her other son to come into politics, by luck and accident, it was Rajiv who became the next PM after her. Rajiv's death had almost brought their political dynasty to an end but Sonia took charge of the party and she was the reason behind Narasimha Rao and Man Mohan Singh becoming PM's. Now Sonia promotes her son Rahul as apparent political heir. Rahul is neither a pundit like his great grandfather, nor has the courage of his grandmother and does not possess the pleasing personality or dreams for India like his father. He resembles those princes who helped mighty kingdoms come to an end. Look at what happened during last general elections. Their loyalty base was at its lowest and their enemy took charge putting Nehru-Gandhi political dynasty into dust. Though INC won couple of state elections later, it was the effort of the local leaders and they did it for themselves and not for the dynasty.

In the midst of general elections again, it is clearly a time for change for the old dynasty. For those who do not learn from history, they help repeating it. INC may survive only if an able administrator takes charge. Else they certainly can become history too.

ಮೈಸೂರಿನ ಮೃಗಾಲಯದ ಸೆಳೆತ

"ಆಲಯ ಮೃಗಾಲಯ,

ಬಾನಾಡಿಗಳ ನಿಲಯ"

ಈ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಮೈಸೂರಿನ ಮೃಗಾಲಯವನ್ನು ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಗೆ ನೋಡಿದ್ದು. ೪ ನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿರುವಾಗ ಶಾಲೆ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಈ ಹಾಡನ್ನು ಮತ್ತು ಚಿತ್ರವನ್ನು ಬೆಳ್ಳಿ ಪರದೆಯ ಅಗಾಧತತೆಯಲ್ಲಿ ಆನಂದಿಸಿದ್ದು ನನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಹಚ್ಚು ಹಸಿರಾಗಿದೆ. ಅದಾಗಿ ಕೆಲ ವರ್ಷಗಳಿಗೆ ಅಂದರೆ ೭ ನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿರುವಾಗ ಶಾಲಾ ಪ್ರವಾಸದ ಮೂಲಕ ಮೈಸೂರಿನ ಮೃಗಾಲಯ ನೋಡುವ ಸೌಭಾಗ್ಯ ಒದಗಿ ಬಂತು. ಆ ಬಳಿಕ ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕುತೂಹಲ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಮೃಗಾಲಯದ ಬಗ್ಗೆ ಒಲವು ಕ್ಷೀಣಿಸಿ ಹೋಯ್ತು.

ಹಾಗೆ ಎಷ್ಟೋ ವರುಷಗಳು ಉರುಳಿ ಹೋದವು. ನನ್ನ ಓದು ಮುಗಿದು, ಉದ್ಯೋಗ ಕಂಡು ಕೊಂಡು, ಮದುವೆಯಾಗಿ, ಮಗು ಹುಟ್ಟಿ, ಆ ಮಗು ಪ್ರಾಣಿ, ಪಕ್ಷಿಗಳ ಹಿಡಿಯಲು ಆರಂಭಿಸಿದಾಗ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದು ಮೈಸೂರಿನ ಮೃಗಾಲಯ. ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಬೆಂಗ ಳೂರಿನಿಂದ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಯಾವ ಮಹಾ ದೂರ? ಹಾಗೆ ಒಂದು ಶನಿವಾರ ಬಿಡುವು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಹೊರಟೆ ಬಿಟ್ಟೆವು. ನಾವು ನೋಡುವ ಆನಂದಕ್ಕಿಂತ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತೋರಿಸಿ ಅವರು ಖುಷಿ ಪಡುವುದಿದೆಯಲ್ಲ ಆ ಆನಂದವೇ ಹೆಚ್ಛೆನಿಸಿತು. ನನ್ನ ಮಗನಿಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾಗಿ ಹೋಯಿತು ಈ ಮೃಗಾಲಯ. ಪ್ರತಿ ವರುಷ ರಜೆಗೆ ಒಂದು ಸಲ ಭೇಟಿ ನೀಡದೆ ಇದ್ದರೆ ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಯ ಸಮಾಧಾನ? ಮೈಸೂರು ಊರು ಮುಟ್ಟಿದ ತಕ್ಷಣವೇ ಈಗಲೇ 'zoo' ಗೆ ಹೊಗುವುದೇ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ.

ಅವನು ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆಯೇ, ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಯಿತು. ಎರಡನೇ ಮಗನಿಗೂ ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳೆಂದರೆ ಬಲು ಇಷ್ಟ. ಅವನಿಗೆ ಬರಿ ನಾಯಿ, ಬೆಕ್ಕು, ಆಕಳು ತೋರಿಸದುವುದೆಂತು? ನವಿಲು, ಗೊರಿಲ್ಲಾ, ಚಿರತೆಗಳನ್ನು ಬರೀ ಚಿತ್ರಗಳಷ್ಟೇ ತೋರಿಸಬೇಕೇ? ಸರಿ ಹೇಗಾದರೂ ಬಂತಲ್ಲ ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆ ಎಂದು ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಪಯಣ ಸಾಗಿತು ಮೈಸೂರು ಕಡೆಗೆ.



ಸುಮಾರು ೫ ಕಿ. ಮೀ. ನಡೆದು ನೋಡಬೇಕಾದ ಈ ಮೃಗಾಲಯ ಸುತ್ತುವುದಕ್ಕೆ ನಾವು ತೆಗೆದುಕೊಂಡದ್ದು ಸುಮಾರು ಮೂರು ಘಂಟೆ. ನೋಡಿದ್ದು ನೂರಾರು ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳು. ಕಲಿತು ಕೊಂಡ ವಿಷಯಗಳು ಹಲವಾರು. ಮೈಸೂರಿನ ಮೃಗಾಲಯದ ಸೆಳೆತದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕಾಲುಗಳು ಸೆಳೆಯತೊಡಗಿದ್ದು ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದು ಹೋಟೆಲಿನ ಕೋಣೆಗೆ ಬಂದು ಕುಳಿತ ಮೇಲೆ. ಮತ್ತೆ ಮುಂದಿನ ರಜೆಗೆ ಬಂದರಾಯಿತು ಎಂದುಕೊಂಡೇ ಊರು ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ್ದು. ನಮ್ಮ ಖುಷಿ ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆಗೂ ವಸಿ ಹಂಚಿಕೊಂಡರಾಯಿತು ಎಂದು ಇದನ್ನು ಬರೆದದ್ದಾಯಿತು.

Visit to Ilkal

ಶ್ರೀ ವಿಜಯ ಮಹಾಂತ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಗದ್ದುಗೆ

ಚಿತ್ತರಗಿಯ ಚರತಾತ 

ಇಳಕಲ್ಲ ಪುರ ವಿರತ 

ಆದಿ ಅಂತ್ಯ ರಹಿತ 

ಶ್ರೀ ವಿಜಯ ಮಹಾಂತ

ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ನೆಲದಲ್ಲಿ ರಾಜ ಮಹಾರಾಜರುಗಳು ಸಾಧಿಸಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಇಲ್ಲಿನ ಸಾಧು-ಸಂತರು. ಇವರು ಕಟ್ಟಿದ್ದು ಕೋಟೆ-ಅರಮನೆಗಳಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ ಸಮಾಜದ ಹಸಿವು ನೀಗಿಸುತ್ತ, ಬಡವರ ವಿದ್ಯೆ- ಶಿಕ್ಷಣದ ಅಗತ್ಯಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುತ್ತಾ, ಬದುಕಿಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡುವ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಇವು ರಾಜ ಮನೆತನಗಳಂತೆ ಕಾಲನ ವಿನಾಶಕ್ಕೊಳಗಾಗದೆ, ಇಂದಿಗೂ ಜೀವಂತವಾಗಿವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಇಳಕಲ್ ಸಂಸ್ಥಾನ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆ. ಬಸವ ತತ್ವ ಸಾರುವ ಈ ವಾಕ್ಯ ಇಂಥ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ತಳಹದಿ ಎಷ್ಟು ಭದ್ರವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದರ ಸಂಕೇತ.

Who is responsible for Mirage crash?

In the last week, a trainer Mirage Aircraft crashed at HAL Airport in Bangalore killing its two pilots. (Link: https://timesofindia.indiatimes.com/city/bengaluru/2-pilots-killed-as-upgraded-mirage-trainer-crashes-after-takeoff/articleshow/67799191.cms)

This Aircraft was on a test ride out of the factory after its upgrade. It failed to take off properly. What went wrong is not known yet.  Though the newspapers report that a detailed inquiry is ordered, I wonder why neither HAL nor Indian Air Force took responsibility and apologize to the society for failing in their duty? Are they waiting for final report to fix a blame on one party?

Though they will formally make someone a scapegoat, this incident raises more questions. Is HAL doing the right job of inspecting before they let the aircraft hit the runway? Why IAF is not furious for losing both Aircraft and its finest men? Why does not defense ministry pay attention to this?

If we let this pass as one-off situation, it is going to haunt us again and again. Tax payers fund the Govt. to take care of country's defense. And when an expensive aircraft, worth a few hundred crores crashes and two of bright young dedicated men lose lives, no one comes forward accepting the responsibility and promising to correct the mistake. Will it motivate the new generation to join IAF? What kind of credibility HAL sports? Why does Govt. remain tolerant of both? If no one pays for it, how things will change? Mera Bharat Mahan.

ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್ ವ್ಯಸನಿ: ಕಲ್ಪನಾ ಜೀವಿ ಮನುಷ್ಯ

ನಾವು ಸಿನೆಮಾಗೆ ಏಕೆ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ ಹೇಳಿ? ಮೂರು ತಾಸು ಮೈ ಮರೆತು, ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ, ಅದರ ಪಾತ್ರಗಳ ಜೊತೆ ಬೆರೆತು, ಭಾವನೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ, ವಾಸ್ತವಿಕತೆಯನ್ನು ಮರೆಯುವುದೋಸ್ಕರ ಅಲ್ಲವೇ? ಹಾಗೆಯೇ ಪ್ರವಾಸ ಮಾಡುವುದೇತಕ್ಕೆ ಹೇಳಿ? ಒಂದೇ ಊರಿನ, ಪ್ರತಿನಿತ್ಯದ ವಾಡಿಕೆ ಬದುಕಿನಿಂದ ಹೊರ ಬಂದು, ಹೊಸ ಹೊಸ ಅನುಭವಗಳು ಹೊಂದುವುದಕ್ಕೆ ತಾನೇ? ದಿನ ನಿತ್ಯದ ಸಂಗತಿಗಳಲ್ಲಿ, ಹಾಗು-ಹೋಗುಗಳಲ್ಲಿ, ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಹೊಸತೇನು ಕಾಣ ಸಿಗದು. ಅದಕ್ಕೆ ಅವನು ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕದ ಸೆಳೆತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕುತ್ತಾನೆ. ಯಾವಾಗ ಸಾಧ್ಯವೋ ಆವಾಗ, ವಾಸ್ತವಿಕತೆಗೆ ಕಡಿಮೆ ಒತ್ತು ಕೊಟ್ಟು, ತನ್ನ ಸುತ್ತ ಇರಲಾರದ ಜಗತ್ತಿಗೆ, ಬದುಕಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಹತ್ವ ಕೊಡತೊಡಗುತ್ತಾನೆ.

ಬಹುಶ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರ ಜನಪ್ರಿಯತೆಗೆ ಬಂದದ್ದು ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಏನೋ? ಮುಂದೆ ಬರಲಿರುವ ದಿನಗಳು ತರುವ ಆಶಾದಾಯಕತೆ, ಈ ಕ್ಷಣದ ಬದುಕಿಗೆಲ್ಲಿದೆ? ಧನ ಲಾಭ ಎಂದು ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಹೇಳಿದರೆ  ಅಥವಾ ಗಿಳಿ ಶಾಸ್ತ್ರ ಉಲಿದರೆ, ಅದು ಎಂಥ ಬಡವನಲ್ಲಿಯಾದರು ಅರೆ ಕ್ಷಣದ ಉಲ್ಲಾಸ ಮೂಡಿಸದೆ ಇರದು. ಇದು ಮನುಷ್ಯನು ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಬದುಕುವದಕ್ಕಿಂತ, ಭವಿಷ್ಯ ತರುವ ಕಲ್ಪನೆ ಹೆಚ್ಚು ಇಷ್ಟ ಪಡುವದನ್ನು ಸಾಬೀತು ಪಡಿಸುತ್ತದೆ.

ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಕೆಲ ಕ್ಷಣ ಮೈ ಮರೆಸಿದರೆ, ಸಿನೆಮಾ ಅದನ್ನು ಕೆಲವು ತಾಸುಗಳವರೆಗೆ ಮಾಡಬಲ್ಲದು. ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಪ್ರವಾಸ ಕೆಲ ದಿನಗಳಿಗೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಉಲ್ಲಾಸಮಯ ಭಾವನೆಯಲ್ಲಿಡಬಹುದು. ಆದರೆ ಹೊಸ ವಿಷಯ, ಹೊಸ ಹೊಸ ಅನುಭವಗಳು, ನಿಮಗೆ ಬೇಕೆಂದ ತಕ್ಷಣ ಸಿಗುವುವಂತಾದರೆ, ನೀವು ಅದರ ಉಪಯೋಗ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಖಂಡಿತ ತಾನೇ?

ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದ್ದು ಮೂರು ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಮಿಲನಗಳಿಂದ. ಒಂದು ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಆವಿಷ್ಕಾರ. ಎರಡನೆಯದ್ದು ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್. ಮೂರನೆಯದ್ದು ಅದರಲ್ಲಿನ ವಾಟ್ಸ್ ಆಪ್, ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ಮುಂತಾದ ಆಪ್ ಗಳಿಂದ. ದೂರದ ಊರಿನ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳೆಯ ಇಂದು ದೂರದವನು ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ. ಬೆರಳ ತುದಿಯ ಮೆಸೇಜ್ ಸಾಕು. ಹಾಗೆಯೇ ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲ ಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ವರ್ತಮಾನ, ಅದಕ್ಕೆ ಜನರ ಸ್ಪಂದನೆ ಎಲ್ಲ ಟ್ವಿಟ್ಟರ್ ನಲ್ಲಿ ಉಂಟು.

ಹೀಗಿರುವಾಗ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಅದೇ ಹಳೆ ಜಗಳ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಕುತೂಹಲ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿತು ಹೇಳಿ? ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್ ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಬದಲು ಮಾಡಿತು. ಬೇಸರ ತರುವ ಪಕ್ಕದ ಜನರಿಗಿಂತ, ನಾವು ಕಂಡರಿಯದ, ಎಲ್ಲೋ ನಡೆಯುವ ಸಂಗತಿಗಳು ಆಸಕ್ತಿ ಮೂಡಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಅದಕ್ಕೆ ಈ ಪೀಳಿಗೆಯ ಜನ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್ ಜೊತೆ, ತಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲಿನ ಜನರಿನ ಜೊತೆ ಕಳೆಯುವ ವೇಳೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯವನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಾರೆ.

ಅವರನ್ನು ದೂರುವ ಮುಂಚೆ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಚಾರ ಮಾಡಿ ನೋಡಿ. ಮನುಷ್ಯ ಸ್ವಭಾವತಃ ಕಲ್ಪನಾ ಜೀವಿ. ಅವನ ಕಲ್ಪನೆಯ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವೇ, ಅವನನ್ನು ಮಂಗಗಳಿಂದ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿ ವಿಕಾಸ ಹೊಂದುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದು. ಈ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್ ಅವನನ್ನು ದಿನದ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ವಾಸವಿಕತೆಯಿಂದ ದೂರ ಇರುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ. ಅದು ಒಳ್ಳೆಯದು ಅಥವಾ ಕೆಟ್ಟದು ಎನ್ನುವುದರ ವಿವೇಚನೆ ಈ ಬರಹದ್ದಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ ಇಂತಹ ನಡವಳಿಕೆ ಮನುಷ್ಯನ ಸ್ವಭಾವದಲ್ಲಿ ಹಾಸು ಹೊಕ್ಕಾಗಿರುವುದನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಇದರದ್ದು. ಬರಿ ಈ ಪೀಳಿಗೆಯ ಜನರಲ್ಲ, ಗುಡ್ಡ, ಗವಿಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷ ಹಿಂದೆ ಬದುಕಿದ್ದ ಪೀಳಿಗೆ ಕೂಡ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಫೋನ್ ದೊರಕಿದ್ದರೆ, ಅವರ ಜೀವನ ಶೈಲಿ ಕೂಡ ಇಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯವರಿಗಿಂತ ಬೇರೆ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ?