ರೈತ ಮತ್ತವನ ಕುದುರೆ

(ಇದು ಚೀನಾ ದೇಶದ ನೀತಿ ಕಥೆಯೊಂದರ ಭಾವಾನುವಾದ)

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಚೀನಾ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ರೈತನಿದ್ದ. ಅವನ ಕುದುರೆ ಕಳೆದು ಹೋಗಿತ್ತು. ನೆರೆ ಹೊರೆಯವರು ಬಂದು ಆ ರೈತನ ಹತ್ತಿರ 'ಎಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟ ಸಂಗತಿ' ಎಂದು ರೈತನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. ರೈತ ಉತ್ತರಿಸಿದ 'ಇರಬಹುದು'.

ಕೆಲ ದಿನಗಳಿಗೆ ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದ ಕುದುರೆ ರೈತನ ಹತ್ತಿರ ವಾಪಸ್ಸಾಯಿತು. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಇನ್ನು ನಾಲ್ಕು ಕಾಡು ಕುದುರೆಗಳು. ನೆರೆ ಹೊರೆಯವರು ರೈತನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಹೇಳಿದರು 'ಎಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಗತಿ'. ರೈತ ಉತ್ತರಿಸಿದ 'ಇರಬಹುದು'.

ಅದರ ಮರುದಿನ, ರೈತನ ಮಗ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದು ಕಾಡು ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಪಳಗಿಸಲು ಹೋಗಿ ಕಾಲು ಮುರಿದುಕೊಂಡ. ನೆರೆ ಹೊರೆಯವರು ರೈತನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಹೇಳಿದರು 'ಎಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟ ಸಂಗತಿ'. ರೈತ ಉತ್ತರಿಸಿದ 'ಇರಬಹುದು'.

ಅದಾಗಿ ಕೆಲ ದಿನಗಳಿಗೆ ಆ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧ ಆರಂಭವಾಗಿ, ಸೈನ್ಯಕ್ಕೆ ಒತ್ತಾಯದಿಂದ ಭರ್ತಿ ಮಾಡಿ ಕೊಳ್ಳಲು ಸೈನ್ಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಬಂದರು. ಅವರು ರೈತನ ಮಗನ ಕಾಲು ಮುರಿದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅವನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ನೆರೆ ಹೊರೆಯವರು ರೈತನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಹೇಳಿದರು 'ಎಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಗತಿ'. ರೈತ ಉತ್ತರಿಸಿದ 'ಇರಬಹುದು'.

ನೀತಿ: ಕೆಟ್ಟ ಘಟನೆಗಳು ಒಳ್ಳೆಯ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಬೀರಬಹುದು. ಹಾಗೆಯೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಘಟನೆಗಳು ಕೆಟ್ಟ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಕೂಡ.

Breaking free from a trauma bond

You know somebody disrespects and abuses you. Though it does not seem rational, you keep going back to that person and the abuse cycle continues. That is because you have a bond with him/her. Not a healthy bond but a trauma bond. That creates an urge to go back to the evil person though you don’t like the experiences you will have to face. Any of your logical explanations do not work there. You want to be happy with him/her but cannot as his/her intentions are entirely different from yours. He/she will not miss any opportunity to make you feel worthless and sad. Despite your willingness to leave that person, you are not able to leave as trauma bond makes you go back to that person. How do you break free from this bond?

Knowing that you are trauma bonded to someone is itself a great self-awareness. Way out of this relation is not an easy task and it takes great effort and psychological maturity. But it is not an impossible task either. I am narrating my personal learnings here.

If someone insults you, your natural reaction is to confront that person or avoid him/her. You won’t give him/her another opportunity to mistreat you. But if someone treats you nicely, evoke good feelings, you begin to open up and trust that person. Once you are completely in, that friendly face disappears in your counterpart and the abuser surfaces. You get confused and think that it is one-off situation and show tolerance as you have respect for that person. Soon, he/she appear normal, and the friendly disposition is back. But it does not remain long. In the next phase, abuse becomes even more toxic and deeper. Now you are taken aback. The person you liked is gone. That was abuser in disguise. You keep longing for that good friend of yours and want those good feelings back. You keep going back to him/her only to be mistreated. You are trauma bonded. You have nicer memories but a difficult to digest reality.

Any dependencies on the abuser such as domestic help or financial support are easy to replace with. But it is the validation he/she gave you is the difficult part to replace and makes it hard to leave the abuser. He/she invested time in you in the beginning to understand you thoroughly, see what your motivations are and what moves you. You wanted to feel good about yourself. And your abuser made you feel good in the beginning. That good feeling is what you crave for again and again and you won’t get it from another person as a normal person would not go to extremes in either knowing you or abusing you unlike an abuser. You were attracted to abuser and became a fish caught in the hook. The person who made you feel good is making you feel sad now.

You might ask why the abuser behaves this way. Well, there are plenty of sadists around here and they gain happiness making other people sad. You might think they are smart people to devise such strategies and traps. But they are lazy bums and failed people who could not achieve anything significant in reality. That reality hurts them deeply. To get out of their own mental torture, they find a person who is doing better than them and turn into a failure. That gives them a relief and a self-validation.

We discussed how a normal person gets trapped and the inner working of an abuser. But how do you get out of the trauma bond with the abuser? Now you need to throw out your emotions, shut-off your empathy and invest time to learn about yourself and the abuser also. Why do you need validation from him/her? If you purse hobbies (read, write, sing, paint, travel etc.), you are likely to be happy with yourself and you would not need external validation. Rekindle your hobbies, play with kids or find an older person to spend time with. When you don’t need validation, you are close to winning. If there is an urge to meet your abuser, go for long walk, hit gym, take cold shower. Do everything else than meeting the abuser. If you want to avoid triggers, block that person on your phone and social media. If you are still weak hearted, try to remember the abusive episodes you went through with him/her or watch/listen to abusive recordings if you have any. Toughen up your will power to avoid him/her. It is painful in the beginning but as the dopamine in your brain is starved, urge to meet that person becomes less intense. In few weeks or months depending on how strong your trauma bond was, you won’t feel anything about that person. It is very similar to getting out of a bad habit.

When the abuser begins the next wave of saying good things to you, don’t avoid him/her. Rather smile at him/her and convey the message that you see him through, and you won’t need him/her anymore. Don’t say it through words but through your eyes and body language. The abuser gets the message quickly. He/she won’t care you and would not change for good either. Instead goes on looking for the next victim.

Thank God for sending the abuser into your life and teaching a valuable lesson. I was a happy person before meeting the abuser but less aware. Now I am both happy and aware.

(It took many months for me to get an upper hand over the abuser in my life. I feel good that it happened and now I don’t need external validation about myself. I smile at my abuser and my well-being is unharmed.)

Schindler’s List: A movie about humanity amidst war

In the same year of 1993, Jurassic Park, a movie directed by Steven Spielberg hit the screen, another movie Schindler’s List too came on screen by the same director. Unlike the former, it was no entertainer set in imagination but was based on the facts. You need a little bit of knowledge about second world war, atrocities of Hitler, situation in war hit Poland and 35 lakh Polish Jews killed during that time by SS Army to understand this movie better. This movie is not for weak hearted and sensitive people as it will shake their humanity to the core. Most of the movie is shot in Black and White. Scenes appear like in a documentary but has much drama in it. And some of them are not easy to digest.

This movie is about Oscar Schindler and the list of Jews he saved from the clutches of Hitler’s SS Army. Hitler never appears on screen, but his army men carry out his instructions throughout the movie, a bit brutally by sending droves of Jews to gas chambers to die. The protagonist manages to save a thousand of them from death.

Schindler is an industrialist and a politician. He is part of Hitler’s Nazi party. He has a wide network including SS Army officials and is an influential person. When SS Army captures Poland and begins to send thousands of civilian Jews to war concentration camps, Schindler manages to get a little more than thousand Jews prisoners giving a reason that they are skilled workers needed to run his factory. His factory does not need so many of them and it is a disguise to save their lives. Aman Goth, SS army official with a horrible psychic personality, knows about this. Though he randomly kills few and it is the influence of Schindler saves the lives of Jews.

There are many scenes which shows the cruelty adopted by SS Army and its commander Aman Goth. Lakhs of Jews lose their lives in Poland after their country loses battle to Hitler’s army. At the end, Russia’s Red Army wins the war against Hitler and they arrive at Krakow, a town where the movie is set. Schindler prepares to flee as he also belongs to Nazi party. And the people he saved, take out gold from a gold filled tooth and turn it to a ring and give it as a parting gift to Schindler. On the ring, it is written in Hebrew that “Whoever saves one life, saves the world entire”. Seeing that Schindler breaks down into tears and says he could have done better and saved few more Jews. And he escapes from the town in the midnight.

Next day morning, a soldier from Soviet arrives and says to the gathered Jews ‘You are liberated’. They all leave to a nearby town. Aman Goth gets hanged by Russian soldiers. In the last scene, the generations of people saved by Schindler arrives at his gravestone and offer their respect.

This movie is on the list of best movies created so far. If you are a history buff or a person moved by badass people who did not lose humanity despite the odds against them, you should not miss to watch it before you die. This movie is available on Netflix.

ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದ ಬೆಂಗಳೂರು ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ

ಬೆಳಗಿನ ಜಾವ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆ. ಮನೆ ಹೊರಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಕಾರು ಯಾವುದೇ ತಕರಾರು ಇಲ್ಲದೆ ಒಂದೇ ಸಲಕ್ಕೆ ಗುರುಗುಟ್ಟತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ನಿರ್ಜನ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಾರು ಓಡಿಸತೊಡಗುತ್ತೇನೆ. ಮುಂದೆ ಅಡ್ಡ ಬರುವವರಿಲ್ಲ. ಹಿಂದೆ ಹಾರ್ನ್ ಹೊಡೆಯುವವರಿಲ್ಲ. ನಿಶಬ್ದ, ಏಕಾಂತ ಬೇಡವೆನಿಸಿ ರೇಡಿಯೋ ಹಚ್ಚುತ್ತೇನೆ. ತಣ್ಣನೆಯ ಕೊರೆಯುವ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಹಾಡು ಕೇಳಿಸುತ್ತದೆ.

'ಮನಸು ಬರೆದ ಮಧುರ ಗೀತೆ, ನೀನೇ

ಹರೆಯ ಸುರಿದ ಸ್ವಾತಿ ಮುತ್ತು, ನೀನೇ

ಕವಡೆ ಒಳಗೆ ಹನಿಯ ಬೆಸುಗೆ

ಮುತ್ತು ಹಲವು ಬಗೆ'

ನಾನು ಹೋಗಬೇಕಾದ ಜಾಗ ತಲುಪಿ ಆಗಿದೆ. ಹಗಲು ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಸಿಗದ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಬಾಗಿಲ ಮುಂದೆಯೇ ರಾಜಾರೋಷವಾಗಿ ಕಾರು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತೇನೆ. ಗಿಜಿಗುಡುವ ರಿಸೆಪ್ಶನ್ ನಲ್ಲಿ ಆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ ಗಾರ್ಡ್ ಕೂಡ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿದ್ದಾನೆ. ಡಾಕ್ಟರ್ ತಪಾಸಣೆ ನಡೆಸುವ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನಭಾರತಿ ಠಾಣೆಯ ಪೊಲೀಸರು ಒಬ್ಬರನ್ನು ತಪಾಸಣೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಮಾತನಾಡದ, ಆದರೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮಗ್ರಾಹಿಯಾದ, ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅವರನ್ನು ನಾನು ಗೌರವಿಸುವ ವೈದ್ಯ ಭೂಷಣ್ ತಮ್ಮ ಗಡ್ಡ ಕೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ರಿಪೋರ್ಟ್ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಾನು ಮೊದಲ ಮಹಡಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ಅಲ್ಲಿ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆಯೇ ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಮಲಗಿದ ನರ್ಸ್ ಅನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿ ನಾನು ತಂದ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ಚಿಕ್ಕ ಮಗನಿಗೆ ಬಂದ ವೈರಲ್ ಫೀವರ್ ದೊಡ್ಡ ಮಗನಿಗೂ ಬಂದಾಗಿದೆ. ವೈದ್ಯರು ತಾಕೀತು ಮಾಡಿದಂತೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಸಾಯಂಕಾಲ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಕೊಡಿಸುವುದಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಕೆಲಸ. ಸುತ್ತ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸುತ್ತೇನೆ. ಒಂದು ವರುಷದ ಹಸುಳೆಯಿಂದ ತೊಂಬತ್ತರ ವೃದ್ಧರವರೆಗೆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರು ಒಂದು ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದು ಮಲಗಿದ್ದಾರೆ. ಜೀವನ ಆರಂಭ ಆಗುವುದು ಮತ್ತು ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವುದು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲೇ ಅಲ್ಲವೇ? ಆದರೆ ನಡುವೆ? ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರ ಬಂದು ಮತ್ತೆ ಕಾರು ಸೇರಿ ಹಾಡು ಕೇಳಲು ತೊಡಗುತ್ತೇನೆ. ರಾತ್ರಿ ಬರಬೇಕಾದ ಹಾಡು ನಸುಕಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದೆ.

'ಮಲಗು ಮಲಗು ಚಾರುಲತೆ

ನಿನಗೂ ನೆರಳಿದೆ'

ಮಾಡಲು ಬೇರೆ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದ ನಾನು ಹಾಡು ಗಮನವಿಟ್ಟು ಕೇಳತೊಡುಗುತ್ತೇನೆ.

'ಎತ್ತಣ ಭೂಮಿಯ ಬಂಗಾರ

ಎತ್ತಣ ಮುತ್ತದು ಕಡಲೂರ

ಸೇರಿಸಿ ಪೋಣಿಸೋ ಮಣಿಹಾರ

ಸೃಷ್ಟಿಯ ಸುಂದರ ಹುನ್ನಾರ

ನಾನೆಲ್ಲೋ ನೀನೆಲ್ಲೋ ಇದ್ದವರು

ಈಗೊಂದು ಸೂರಡಿ ಸೇರಿದೆವು'

ಎಲ್ಲೋ ಸಿಗುವ ಬಂಗಾರ, ಮುತ್ತು ಹಾರವಾದಂತೆ ಎಲ್ಲೋ ಹುಟ್ಟಿದ ಗಂಡು-ಹೆಣ್ಣು ಜೊತೆಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲೋ ಹುಟ್ಟಿದ ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರು ಸೇರಿದ್ದು ಸೃಷ್ಟಿಯ ಹುನ್ನಾರವೇ? ಅದೆಲ್ಲ ಏನಿಲ್ಲ. ಹೊಟ್ಟೆಪಾಡು ಅಷ್ಟೇ ಎನ್ನುವ ಹಾಗೆ ರಸ್ತೆಗಿಳಿದಿದ್ದ ಹಾಲು, ಪೇಪರ್ ಹಂಚುವ ಮಿತ್ರರು ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಜೀವನ ಸಾಗುವುದು ಕಾರಲ್ಲಲ್ಲ, ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಎಂದೆನಿಸಿ ರಸ್ತೆಗೆ ಬಂದು ನಿಂತೆ. ದುಡಿಯುವವರಿಗೆ ಬೆಂಗಳೂರು ಸ್ವರ್ಗ. ಆದರೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಕೇಳುವವರಿಗೆ ಅಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕ ಊರುಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧೆ ಕಡಿಮೆ ಹಾಗೆಯೆ ದುಡಿಮೆ ಕೂಡ. ಅದನ್ನು ಸರಿದೂಗಿಸಲು ಎಂಬಂತೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಮಾತ್ರ ಧಾರಾಳ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಕೊನೆ ಎಂಬಂತೆ ಹಣದ ದಾಹ ಇರುವವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಜಂಜಾಟ ಸಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ. ಹನ್ನೆರಡನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಗಿಜಿಗುಡುವ ಬಸವಕಲ್ಯಾಣವನ್ನು ಮತ್ತು ಬಿಜ್ಜಳನ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ಶರಣರು ಹೊರನಡೆಯಲಿಲ್ಲವೇ? ಬಸವಣ್ಣನವರು ಕೂಡಲ ಸಂಗಮವನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊಂಡರೆ, ಅಕ್ಕ ಮಹಾದೇವಿಯನ್ನು ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರೆದದ್ದು ಕದಳೀವನ. ಬೆಂಗಳೂರೆಂಬ ಅನುಭವ ಮಂಟಪ ಸಾಕಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಾನು ಕೂಡ ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಹೋಗಬೇಕು.

ಕತ್ತಲು ಮರೆಯಾಗಿ ಬೆಳಕು ಹಬ್ಬಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಬೆಂಗಳೂರು ತನ್ನ ದಿನದ ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ಅಣಿಯಾಗಲು ತೊಡಗಿತ್ತು. 'ಇರುವಷ್ಟು ದಿನವಾದರೂ ಇಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಇರು ಮಾರಾಯ' ಎನ್ನುವಂತೆ ಅದು ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ನಕ್ಕಂತೆ ಅನಿಸಿತು. ಹತ್ತಿರದ ಹೋಟೆಲ್ ನಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ ಹೀರುತ್ತಾ ನಾನು ಕೂಡ ನಗೆ ಬೀರಿದೆ.

ಎಚ್ಚರವಿರಲಿ ಎಂದ ಬುದ್ಧ ಬೇರೆ ನಿಯಮ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ

ಒಂದು ದಿನ ಬುದ್ಧನ ಶಿಷ್ಯ ಆನಂದ ಕೇಳಿದ 'ಒಂದು ವೇಳೆ ಸ್ತ್ರೀ ಎದುರಾದರೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕು?'

 

ಬುದ್ಧ ಉತ್ತರಿಸಿದ 'ನೆಲ ನೋಡಿ ಮಾತನಾಡು. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಬೇಡ'

 

ಆನಂದ ಮರುಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಕಿದ 'ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ಮಾತನಾಡುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬಂದರೆ?'

 

'ನೋಡು. ಆದರೆ ಮುಟ್ಟಬೇಡ' ಬುದ್ಧ ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಹೇಳಿದ.

 

ಆನಂದನ ಸವಾಲು ಮುಂದುವರೆಯಿತು 'ಒಂದು ವೇಳೆ ಮುಟ್ಟುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬಂದರೆ?'

 

'ಮೈ ಮೇಲೆ ಎಚ್ಚರವಿರಲಿ' ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಬುದ್ಧ ಸುಮ್ಮನಾದ. ಮುಂದೆ ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ನಿಯಮ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ.

 

ಬುದ್ಧ ಎಚ್ಚರವಿರಲಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಮನದ ಕಾಮನೆಗಳಿಂದ. ನಮ್ಮ ಮನದಾಸೆಗಳೇ ನಮ್ಮನ್ನು ದುಃಖಕ್ಕೆ ಈಡು ಮಾಡುತ್ತವೆ ಎಂದು ಅವನಾಗಲೇ ಅರಿತಿದ್ದ. ಅದನ್ನೇ ಸರಳವಾಗಿ 'ಆಸೆಯೇ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಮೂಲ' ಎಂದು ಕೂಡ ಸಾರಿದ.

 

ಇಂದಿಗೆ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲಿನ ಜನಗಳನ್ನೇ ನೋಡಿ. ಬುದ್ಧನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗಿನ ಎಚ್ಚರ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಆ ಎಚ್ಚರವಿರುವವರು ದುಶ್ಚಟಗಳಿಗೆ ದಾಸರಾಗುವಿದಿಲ್ಲ. ಅವಕಾಶ ಇದ್ದಾಗಲೂ ನಯವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ  ಮುಂದೆ ಸಾಗುತ್ತಾರೆ. ಎಂತಹ ಕಷ್ಟಗಳೇ ಬರಲಿ, ಅವರು ಕೊಲೆ-ಸುಲಿಗೆಗಳಿಗೆ ಇಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಿರುವುದು ಅದೇ ಎಚ್ಚರ.

 

ಅದೇ ಎಚ್ಚರ ಇರದ ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ನೋಡಿ. ಕುಡಿತಕ್ಕೆ ದಾಸರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಜೂಜಾಟಕ್ಕೆ ಮನೆ ಮಾರಲು ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕೆ ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕಾದರೂ ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಡಲು ಹಿಂಜರಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಹೊರಗಡೆ ಎಷ್ಟೇ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಇರುವಂತೆ ಕಂಡರೂ ಅದು ತೋರಿಕೆಯದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಇರುವವನು ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಡಲು ಹೊರಡುವುದಿಲ್ಲ. ಮನದಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಾನ ಇಲ್ಲದವನು ಮಾತ್ರ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ತಂಟೆಗೆ ಹೋಗಲು ಸಾಧ್ಯ.

 

ಈ ಎಚ್ಚರದ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ನಮ್ಮ ಸುಖ ಸಂತೋಷಗಳು ಕೂಡ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತವೆ. ಅತಿಯಾಸೆ ಪಟ್ಟವನು ಮಾತ್ರ ಹೆಚ್ಚಿನ ದುಃಖ ಹೊಂದಲು ಸಾಧ್ಯ. ಎಚ್ಚರ ವಹಿಸಿ ಆಸೆ ತೊರೆದವನಿಗೆ, ಆ ದುಃಖಗಳು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಬಾಧಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆಸೆ ಪಡುವುದನ್ನು ಪ್ರಕೃತಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸಹಜ ಗುಣ ಧರ್ಮವನ್ನಾಗಿಸಿದೆ. ಆಸೆ ಪಡುವುದು ಸುಲಭ. ಅದನ್ನು ತೊರೆಯುವುದು ದುರ್ಲಭ. ಅದಕ್ಕೆ ಸಾಧಾರಣ ಮನುಷ್ಯ ಆಸೆಗಳ ತಿರುಗಣಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಬರುವ ದುಃಖಗಳನ್ನು ತಾಳಲಾರದೆ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಾನೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಬುದ್ಧ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಹತೋಟಿಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೋ ಎಂದ. ಎಚ್ಚರವಿರಲಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದ.

 

ಕಷ್ಟದ ನಿರ್ಧಾರಗಳು ಬದುಕನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿಸುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಸುಲಭದ  ನಿರ್ಧಾರಗಳು ಬದುಕನ್ನು ಕಷ್ಟಮಯವನ್ನಾಗಿಸುತ್ತವೆ. ಎಚ್ಚರವಿರಲಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಬುದ್ಧ ಕಷ್ಟದ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿದ. ಆಸೆಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದ ಮೇಲೆ, ಇಲ್ಲವೇ ಅವುಗಳು ಹತೋಟಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ದುಃಖಗಳು ಕೂಡ ಅಷ್ಟೇ ದೂರದಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದು ಅವನ ಜೀವನದ ಸಂದೇಶವಾಗಿತ್ತು.

 

ಅದಕ್ಕೆ 'ಎಚ್ಚರವಿರಲಿ' ಎನ್ನುವ ನಿಯಮ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು.