ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ಡಿಕನ್ಸ್ ಬರೆದ 'A Tale of Two Cities ' ಕಾದಂಬರಿಯ ಮೊದಲ ಕೆಲವು ಸಾಲುಗಳನ್ನು ತುಂಬಾ ಸಲ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಓದಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಅದು ತುಂಬಾ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಕೂಡ. ಅದನ್ನು ನಿಮಗೂ ಓದಿಸಬೇಕೆನ್ನುವ ಆಸೆಯಿಂದ ಅದರ ಅನುವಾದದ ಪ್ರಯತ್ನ ಇಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ಹಾಗೆ ಅದರ 'Original' ಅನ್ನು ಕೂಡ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.
"ಅದು ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದ ಕಾಲ, ಅದು ಅತ್ಯಂತ ಕೆಟ್ಟ ಕಾಲ. ಅದು ವಿವೇಕತನದ ಸಮಯ, ಅದು ಕಡು ಮೂರ್ಖತನದ ಸಮಯ. ಅದು ನಂಬಿಕೆಯ ಯುಗ, ಅದು ಸದಾ ಸಂದೇಹ ಪಡುವ ಯುಗ. ಅದು ಬೆಳಕಿನ ಸಮಯ, ಅದು ಕಗ್ಗತ್ತಲಿನ ಸಮಯ. ಅದು ಭರವಸೆ ತರುವ ವಸಂತ, ಅದು ಹತಾಶೆ ತರುವ ಚಳಿಗಾಲ. ನಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲ ಇದೆ, ನಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಸೀದಾ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇರುವ ಇನ್ನೊಂದು ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ"
"It was the best of times, it was the worst of times. It was the age of wisdom, it was the age of foolishness. It was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity. It was the season of Light, it was the season Darkness. It was the spring of hope, it was the winter of despair. We had everything before us, we had nothing before us. We were all going direct to Heaven, we were all going direct the other way."
No comments:
Post a Comment